پيشينه نظري خودكارآمدي

مباني و پيشينه نظري خودكارآمدي

در 16 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت docx

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع : انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:  WORD و قابل ويرايش با فرمت docx

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

خودكارآمدي

         خودكارآمدي عاملي مهم در نظام سازندۀ شايستگي انسان است. انجام وظايف از سوي افراد مختلف با مهارت هاي مشابه در موقعيت هاي متفاوت به صورت ضعيف، متوسط و يا قوي و يا توسط يك فرد در شرايط متفاوت به تغييرات باورهاي خودكارامدي آنان وابسته است. به همين دليل، احساس خودكارآمدي، افراد را قادر مي كند تا با استفاده از مهارت ها در برخورد با موانع كارهاي فوق العاده اي انجام دهند. عملكرد مؤثر، هم به داشتن مهارت ها و هم به باور در توانايي انجام آن مهارت ها نيازمند است. اداره كردن موقعيت هاي دائم التغيير، مبهم، غيرقابل پيش بيني و استرس زا، مستلزم داشتن مهارت هاي چندگانه است (عبداللهي، 1385).  

        مفهوم خودكارآمدي تاريخچۀ مختصري دارد كه از سال 1977 توسط بندورا مطرح شده است. بندورا (1997) يكي از نظريه پردازان يادگيري^[1] است كه با بكارگيري مفهوم خودكارآمدي سهم بسزايي در فهم ما از نظريه يادگيري- اجتماعي^[2] دارد. بندورا سعي كرد روشن نمايد كه اطلاعات مربوط به عملكردهاي ويژه، تجربه جانشيني^[3]، حالت هاي فيزيولوژيايي^[4] و متقاعد شدن كلامي^[5] توسط ديگران چگونه مي توانند خودكارآمدي فرد را تغيير دهند. وي همچنين بر اهميت مدل سازي^[6] در كمك به تطابق كودكان با بزرگسالان و دروني كردن استانداردهاي بزرگسالاني كه براي كودك مهم هستند، تأكيد كرد. به نظر وي، اين استانداردها در آينده به صورت عوامل كنترل كنندۀ كودكان درآمده و باعث مي شوند كه كودكان در رفتارهاي خود، از آنها به صورت خود- انتقادي و يا خود-رضامندي استفاده كنند. بندورا معتقد است كه در برخي موارد، نتيجۀ كنترل خود، بسيار قوي تر از نتايجي است كه محيط خارج مي تواند در فرد ايجاد نمايد. از نظر وي، چيزي سهمگين تر و ويرانگرتر از خوار شمردن خود وجود ندارد (صدرالسادات و شمس اسفندآبادي، 1380).

         بندورا (1986) يك چارچوب نظري توسعه داده است كه نقش تفكر خودارجاعي را در هدايت و تغيير عمل برجسته مي سازد. مطابق اين الگوها، تغييرات رفتار از طريق شيوه هاي مختلف، همچون رويارويي هدايت شده، الگوپذيري، اقناع سازي^[7] (ترغيب) و كاهش اضطراب بدست مي آيد، اين عمل تا حدي شبيه به ابعاد يا قوت بخشيدن انتظارات خودكارآمدي شخص است. همچنين فرض شده است كه خودكارآمدي روي انتخاب فعاليت هاي رفتاري، هزينۀ تلاش و پشتكار در برابر موانع و عملكرد تكليف تأثير مي گذارد. همچنين، بندورا (1986) خودانعكاسي^[8] (خودتأملي) از توانايي منحصر به فرد انساني را مورد توجه قرار داد، كه از اين طريق افراد تفكر و رفتارشان را تغيير مي دهند. خودكارآمدي شامل ارزيابي فرد از توانايي هايش مي شود. باورهاي افراد نسبت به توانايي هايشان، روي رفتار به شيوه هاي مختلف، از جمله روي انتخاب هاي آنها تأثير مي گذارد و باعث مي شود كه فرد جريان عمل را دنبال يا قطع كند. افراد به تكاليفي مشغول مي شوند كه احساس كنند شايستگي اش را دارند و مطمئن هستند كه مي توانند انجام دهند و از كارهايي كه احساس مي كنند كه نمي توانند انجام دهند يا در آن موفقيت مورد انتظار را بدست نمي آورند، پرهيز مي كنند. باورهاي خودكارآمدي تعيين مي كنند كه اشخاص چه مقدار فعاليت و تلاش براي يك فعاليت نياز دارند، چه مقدار پشتكار و استقامت در روبرو شدن با موانع بايد داشته باشند و چگونه در روبرو شدن با موانع از خود انعطاف نشان دهند. همچنين، باورهاي خودكارآمدي روي الگوهاي تفكر اشخاص و واكنش هاي عاطفي تأثير مي گذارد. در نتيجۀ اين تأثيرات، باورهاي خودكارآمدي، تعيين كننده ها و پيش بيني كننده هاي قوي سطح عملكرد هستند؛ بر پايۀ اين دلايل بندورا بحث كرده است كه باورهاي خودكارآمدي در زندگي افراد نقش كليدي دارند (به نقل از پاجاريز^[9]، 1996).

[1]- Learning

[2]- Social learning theory

[3]- vicarious experiences

[4]- physiological states

[5]- Verbalpersuasion

[6]- Modeling

[7]- persuasion

[8]- Self-reflection

[9]- Pajares

...