مباني نظري و پيشينه تحقيق اعتياد (فصل دوم)

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود

مباني نظري و پيشينه تحقيق اعتياد (فصل دوم) در 34 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد و دكترا (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

• همرا با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه
• توضيحات نظري كامل در مورد متغير
• پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه
• رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

• منبع :                           دارد (به شيوه APA)
• نوع فايل: WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از مباني نظري متغير:

تاريخچه اعتياد:

گفته مي شود كه مصرف ترياك به عنوان يك ماده ي مكيف مقارن دوران ظهور يافت : از اين رو است كه عادت و اعتياد به موا مخدر به عنوان يك مشكل اجتماعي است در ايران مطرح است ». مع هذا درمورد آغاز كشت خشخاش در ايران تاريخ معيني در اختيار نيست مگر آنكه فقط اقدام به كشت ترياك را در ايران به سده هيجدهم ميلادي منسوب داشته اند. « آغاز زراعت ترياك سده هيجدهم مي باشد.... ديري نپاييد كه (كشت ترياك) رونقي بسزا يافت . با پشتكار درويش نمايان هندي در ماهان كرمان بهترين ترياك فراهم گرديد. چون « ترياك كاري» آزاد بود بي رويه و به دست هركس پيش رفت و در پس پرده هم ، استعمار با تمام نيرو زراعت آنرا ترويج نمود. « در زمان سلطنت قاجاريه ، كشيدن ترياك يكي از وسايل تجملي دربار بود و به دليل گراني قيمت و كمياب بودن آن، ترياك مورد استفاده طبقات و كمبود عرضه ، كشت خشخاش در ايران متداول و روستائيان و كشاورزان، بي خبر از عواقب و خيم اين آفت خانمان برانداز و مهلك، به آن معتاد شدند. ترياك به عنوان داروي مسكن حتي به اطفال نوزاد خورانده مي شد. فروش ترياك در انحصار دولت و يكي از منابع درآمد كشور محسوب مي گشت و ايادي انگليس مردم را به كشيدن ترياك تشويق مي كردند. (توسلي، 1393).

در مورد آغاز كشت خشخاش در تهران، چنين گفته شده است: « طبق مندرجات روزنامه اتفاقيه ، شماره 29 ، از سال 1850 ميلادي كشت خشخاش در حدود دارالخلافه به طور آزمايشي انجام شد. به هر حال از مطالبي كه در اختيار است چنين نتيجه مي شود تا قبل از مشروطيت كشت خشخاش و همچنين خريد و فروش ترياك بود . تا زمان مسأله اي به نام قاچاق مواد مخدر وجود نداشته است. ظاهرا به دنبال تشكيل اولين كنفرانس بين المللي ترياك در شانگهاي (در سال 1909 ميلادي) ، قانون تحديد ترياك در 12 ربيع الاول سال 1329 قمري به تصويب رسيد. اما « قانون نقش مهمي در محدود ساختن كشت و تجارت ترياك ايفا نكرد و كشت « ترياك» به ميزان سابق بلكه افزون از آن ادامه يافت »

گفته شده است « محصول ترياك در سال 1303 خورشدي يك ميليون و هشتصد هزار كيلو بود و هر كيلوي آن به طور متوسط 200 ريال قيمت داشت و از هر جريب زمين پنج كيلو محصول به دست مي آمد». به عبارت ديگر به شرط صحت قضيه فوق، در اين سال حدود 360000 جريب از اراضي اين كشور زير كشت خشخاش قرار داشته است. در تاريخ 26/4/1307 قانون انحصار دولتي ترياك به تصويب مجلس شوراي ملي رسيد. در فاصله كمتر از يك ماه يعني در تاريخ 16/5/13075 قانون ديگري به نام قانون مجازات مرتكبين قاچاق ترياك » از تصويب مجلس شوراي ملي گذشت . بدين سان با تصويب اين قانون جرم قاچاق ترياك در جامعه ايران ظهور مي يابد. البته ناگفته نماند كه « اداره انحصارات براي بالا بردن درآمد حاصله از فروش (ترياك) به ترغيب مردم به كشت و كشيدن ترياك پرداخته، به اين ترتيب، از يك طرف مردم بيشتري آلوده شده و از طرف ديگر ميزان صادرات ترياك نيز كاهش يافت». هر چند كه تا قبل از آغاز جنگ دوم جهاني حدقل پنج قانون ديگر با نامهاي قانون طرز جلوگيري از قاچاق ترياك (مصوب 03/09/1308). قانون تخفيف باندرول ترياك (مصوب 14/02/1310) قانون اصلاح قانون انحصار دولتي ترياك (مصوب 29/12/1312) و قانون اصلاح بعضي از مواد كيفر مرتكبين قاچاق (مصوب 14/03/1319) از تصويب مجلس گذشت مع هذا در جامعه آن روز ايراصحبت از قباحت اعتياد و (قباحت) ترياك كشي نبوده و از آثار زيانبار آن نيز صحبتي به ميان نيامده است. در سال 1324 به دنبال پيدايش آزادي هاي نسبي در جامعه ايران، انجمني به نام انجمن مبارزه با ترياك و الكل ايران به وسيله چند تن از روشنفكران بنيانگذاري شد كه بلافاصله اقدامات فشاري را عليه دولت وقت آغاز كرد در اين زمان هيئت دولت تحت فشارهاي داخلي و نيز توصيه هاي سازمانهاي بين المللي در تاريخ 27/04/1335) با صدور تصويب نامه اي كشت خشخاش را در سرتاسر ايران منع نمود اما متن تصويب نامه مورخ 29/03/1326 ( 09/02/1326) نشان مي دهد كه كشت ترياك ، علي رغم منع قانوني همچنان در سال 1325 كاشته شده، به وزارت دارايي اجازه داده مي شود كه محصول شيره ان را جمع آوري نموده و منحصراً براي صدور از كشور به فروش برساند. در سالهاي بعد نيز كشت و تجارت دولتي ترياك همچنان ادامه داشت و روشن است كه به سبب سابقه آلودگي جامعه و عدم برخورد قاطع با آن و نيز فقدان يا ناكافي بودن كنترل دولتي در جامعه وسيع ايران، كشت خصوصي و خريد و فروش قاچاق ترياك نيز وجود داشته است.

يك بار ديگر در سال 1334 مسأله كشت ترياك و نيز ممنوعيت استعمال آن مطرح شد و در نتيجه در هفتم آبان ماه 1334 قانون منعق كشت و استعمال ترياك از تصويب مجلس وقت گذشت. در اين قانون پيش بيني شده بود كه تا ده سال اعتياد از كشور ريشه كن گردد. همچنين بنابراين قانون مدت مهلت براي درمان معتادين شش ماه تعيين شد. اين قانون نيز در عمل كارآيي لازم را نداشت. در نتيجه همچون گذشته ابتلاي به اعتياد و نيز قاچاق شيره و ترياك همچنان در جامعه ادامه داشت تا اينكه در سال 1336 يا 1337 ماده بسيار خطرناكي در قلمرو مواد مخدر به ايران وارد گشت. در سال 1337 هجري شمسي براي اولين بار هروئين به وسيله قاچاقچيان سودجوي بين المللي جهت آلوده نمودن جامعه به ويژه جوانان به ايران وارد شد. به علت اينكه هروئين بي بو، كم حجم، به آساني قابل حمل و اثرات آن قويتر از ترياك بود بين جوانان شيوع يافت و در بين معتادين سابق نيز كم كم جاي ترياك را گرفت. در سال 1338 هجري شمسي قانون منع كشت خشخاش و استعمال ترياك اصلاح و براي سازنده و وارد كننده و مصرف كننده ترايك و ساير مواد مخدر مجازاتهاي شديد تعيين و وزارت بهداري مكلف به درمان معتادين گرديد. (توسلي، 1393).

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود