مباني نظري يادگيري خودتنظيمي

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود

مباني نظري وپيشينه يادگيري خودتنظيمي

در 57 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

به اعتقاد روان شناسان هر رفتاري كه از ما سر مي زند، معلول يادگيري است. بدين معني كه يك رشته از يادگيري هاي ساده تر موجب يادگيري هاي پيچيده تر مي شوند. به علاوه چون محيط زندگي افراد آدمي همواره در معرض تغيير است، انسان براي غلبه بر اين دگرگوني ها ناچار از يادگيري است
(مختاري، 1389).

يادگيري، يك فرايند است. در هر فرايند، عوامل و متغيرهايي در حال تعامل‌اند. بر خلاف گذشته كه تصور مي‌شد توانايي يادگيري هر فرد، تابعي از ميزان هوش و استعدادهاي اوست، در چند سال اخير اين نظريه در ميان روان‌شناسان قوت گرفته است كه با وجود نقش تعيين‌كننده عواملِ ذاتي هوش و استعداد در يادگيري، عوامل غيرذاتي نيز در اين رابطه، مهم قلمداد مي‌شوند. يكي از اين موارد «راهبردهاي يادگيري» است كه روان‌شناسي تربيتي در كشف اين راهبردها، در چند سال اخير، پيشرفت زيادي داشته است. يادگيري براي انسان و ساير موجودات زنده، اهميت بنياديني دارد. در عمل، تمام فعاليت‌هاي روزانه ما (صحبت كردن، فهميدن، خواندن، ارتباط اجتماعي و...) وابسته به دريافت و ذخيره اطلاعات از محيط پيرامون ما مي‌باشد. حافظه و يادگيري، ما را قادر مي‌سازد تا مهارت‌هاي تازه آموخته و رفتارهاي تازه در خود ايجادكنيم. بدون يادگيري احتمالاً هيچ‌گونه حيات انساني وجود نمي‌داشت ( مفاخري و معتمدي، 1390 ).

در دهه هاي اخير نقش و اهميت راهبردهاي خود تنظيمي در يادگيري به طور فزاينده اي مورد توجه قرار گرفته است. رويكرد خود تنظيمي فرايند پيچيده اي است كه تغييراتي را در مهارت ها، خود نظم دهي، دانش راهبردي، توانايي ها و انگيزش يادگيرندگان ايجاد مي كند (گراهام^[1] و هريس^[2]، 2005). بيش از دو دهه است كه نقش الگوي خود تنظيمي به عنوان يك رويكرد آموزشي براي تحول راهبردهاي تحصيلي و خود نظم دهي در بين دانش آموزان ثابت شده است (علي بخشي، آقا يوسفي، زارع، بهزادي پور، 1390).

خودتنظيمي در يادگيري از مقوله هايي است كه به نقش فرد در فرايند يادگيري توجه دارد. اين سازه ابتدا در سال 1967 توسط بندورا^[3] مطرح شد. زيمرمن (1986)، نيز به عنوان يكي از نظريه پردازان تئوري شناختي – اجتماعي، راهبردهاي يادگيري خود تنظيمي را نوعي يادگيري تعريف كرده است كه در آن دانش آموزان به جاي آنكه براي كسب مهارت و دانش، بر معلمان و والدين يا ديگر عوامل اموزشي تكيه كنند، شخصاً كوشش هاي خود را شروع و هدايت مي كنند (مفاخري و معتمدي،1390). به عبارت ديگر يادگيري خود تنظيمي به مشاركت فعال يادگيرنده از نظر رفتاري، انگيزشي، شناختي و فراشناختي در فرايند يادگيري براي بيشتر كردن يادگيري اطلاق مي شود (سبحاني نژاد و عابدي، 1385).

مفهوم يادگيري خود نظم يافته از نظريه اجتماعي – شناختي بندورا (2006)، نشئت گرفته است كه در آن فرض مي گردد بين فرايندهاي شخصي، محيطي و رفتاري عليت متقابل برقرار است. ميزان استفاده فراگيران از راهبردهاي خود تنظيمي يادگيري نه تنها به دانش آنان درباره اين راهبردها بستگي دارد، بلكه به فرايندهاي تصميم گيري فراشناختي و پيامدهاي يادگيري در محيط آموزشي نيز مرتبط است. در مجموع، مفهوم يادگيري خود نظم يافته، به كاربرد خودتنظيمي در مسائل يادگيري، به ويژه آن گونه از يادگيري اطلاق مي شود كه در بافت كلاس و محيط آموزشي به وقوع مي پيوندد ( سيف، 1390).

مطابق نظر بندورا (1977)، خود تنظيمي كاربرد توانايي ها و قابليت هاي خود هدايتي، خود كنترلي و خود مختاري مي باشد. از نظر وي، قابليت هاي ذكر شده تحت تاثير باور افراد درباره ي خودكارآمدي در فعاليت ها و رفتارهاي مختلف است. خود تنظيمي به عنوان كوشش هاي رواني در كنترل وضعيت دروني، فرايندها و كاركردها جهت دستيابي به اهداف بالاتر تعريف شده است ( كُل^[4]، لوگان^[5]، والكِر^[6]، 2011).

ايجاد و پرورش مهارت هاي يادگيري خود تنظيمي به يكي از اهداف آموزشي در چند دهه اخير تبدبل شده است، به طوري كه پژوهش ها و مطالعات مربوط به يادگيري خود تنظيمي در سطح جهان افزايش يافته است. يادگيرندگان خود تنظيم، افرادي فعال و خودجوش هستند كه به جاي انتظار كشيدن منفعلانه براي يادگيري واكنشي، ابتكار عمل را در يادگيري به دست مي گيرند، يادگيري آن ها هدفمند و معنادار است و با توجه به انگيزه بالا، يادگيري ايشان پايداري و تداوم خواهد داشت. اين گونه افراد در زندگي خود مسئوليت پذير تر هستند و از فرايند خودانضباطي در يادگيري خويش سود مي برند ( نامداري پژمان، 1390).

منظور از خودتنظيمي در يادگيري، توانايي يادگيرندگان براي درك و كنترل يادگيري شان است كه براي موفقيت در مواد درسي بسيار مهم است و آن ها را به يادگيرندگاني اثربخش و كارآمد تبديل مي كند، بنابراين راهبرد يادگيري خودتنظيمي براي آموزش اين موضوع به يادگيرندگان است كه رفتارشان آموختني است و مي توانند اثرهاي رفتاري خود را بررسي كنند و محيط يادگيري خود را چنان سازمان دهند كه رفتارها و تلاش هايشان بازدهي بيشتري داشته باشد ( زيمرمن، 2003 به نقل از عجم و همكاران، 1391 ).

راهي ساده براي تعريف مفهوم خود تنظيمي وجود ندارد. اما محققان بارها و بارها بر سه بخش تاكيد كرده اند. اول، يادگيري خود تنظيمي شامل استراتژي هاي فراشناختي دانش آموزان براي برنامه ريزي، نظارت و اصلاح شناخت خود است كه اشاره به آگاهي و كنترل فرايندهاي تفكر دارد. دوم، تلاش دانش آموزان در مديريت كارهاي علمي خود، به عنوان جزء ديگري از يادگيري خود تنظيمي ارائه شده است. جنبه سوم، راهبردهاي شناختي واقعي دانش آموزان است كه براي يادگيري مواد واقعي مورد استفاده قرار مي دهند. از لحاظ تئوري، اين مهارت ها بايد نقش مهمي را در شرايط يادگيري عمومي كه در آن يادگيرندگان به طور فعال در فرايند يادگيري شركت دارند، ايفا نمايد ( پِنگ^[7]، 2012 ).

[1]- Graham

[2]- Harris

[3]- Bandura

[4] - Cole

[5] - Logan

[6] - Walker

[7] - Peng

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود