مباني نظري و پيشينه روان درماني

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود

مباني نظري و تحقيق پيشينه روان درماني

در23 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت docx

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع : انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل: WORD و قابل ويرايش با فرمت docx 

قسمتهايي از متن مباني نظري و پيشينه

روان درماني به شيوه هايي گفته مي شود كه در آن مشكلات رواني و عاطفي از طريق بيان مشكلات به يك درمانگر و گفتگو با او درمان مي گردد. روان درمانگر به شناخت شما از خود و بهتر شدن توانايي مقابله تان كمك مي كند (پروچاسكا^[1] و جان نوركراس^[2]، ترجمه سيد محمدي، 1383).

سابقه فرهنگي - تاريخي روان درماني

بقراط^[3] روان درماني علمي- تجربي را از پيش خبر داده بود. اين روش از اواسط قرن هيجده بطور مستمر در دنياي غرب مورد استفاده قرار داشته است. آنتوان مسمر^[4] نخستين كسي بود كه روش درماني خود را استفاده علمي از خواب مصنوعي حيوان ناميد. با آن كه نظريه‌هاي او بي‌اعتبار قلمداد شدند، روان درماني علمي- تجربي به شكل هيپنوتيزم ادامه يافت و بعد به لطف نبوغ فرويد^[5] از شهرتي همگاني برخوردار گرديد. در دهه‌هاي اخير روان درماني علمي- تجربي با استفاده از نظريه‌هاي پاولف^[6] و اسكنير^[7] و نظريه‌هاي شناختي بيش از پيش گسترش يافته است (پروچاسكا و جان نوركراس، ترجمه سيد محمدي، 1383).

انواع روان درماني

روان درماني انواع خاص بسياري دارد و تقسيم بنديهاي مختلفي بر مبناهاي مختلف براي آن صورت گرفته است. از يك تقسيم بندي كه طول زماني روان درماني مورد توجه بوده روان درماني را به دو نوع بلند مدت و كوتاه مدت تقسيم بندي كرده‌اند. در تقسيم بندي ديگري بر حسب تعداد افراد شركت كننده در روان درماني دو نوع روان درماني فردي و روان درماني گروهي را معرفي كرده‌اند. مهمترين تقسيم بندي بر حسب نوع رويكرد مورد استفاده در طول درمان انجام گرفته است. در اين دسته روان درماني مبتني بر رويكرد روانكاوي، رفتار درماني، شناخت درماني و روان درماني هاي مبتني بر روند انسان گرايانه قرار مي‌گيرند (پروچاسكا و جان نوركراس، ترجمه سيد محمدي، 1383). 

اهداف روان درماني عبارتنداز:

•  تغيير الگوهاي آسيب زاي رفتاري
•  بهبود احساس ارزشمندي
•  حل و فصل تعارض ها

 روان درماني به ياد گرفتن مسائلي در مورد خودتان كمك مي كند. در بعضي از موارد، شما ياد مي گيريد كه چگونه گذشته را درك كرده و آن را با زمان حال تطبيق دهيد. در موارد ديگر شما از آن دسته از پاسخ هايتان كه مشكلاتي را در زندگي شما ايجاد مي كنند آگاه شده و شيوه هاي تغيير آنها را ياد مي گيريد (پروچاسكا و جان نوركراس، ترجمه سيد محمدي، 1383).

روان درماني حمايتي

پورافكاري (1389) رواندرماني حمايتي را اينگونه تعريف مي كند: " نوعي رواندرماني كه به منظور كمك به بيماران در جريان بحران هاي ناشي از مسايل اجتماعي يا بيمـاري جسمي مورد استفاده قرار مي گيرد. همچنين به منظور رفـع ناراحتي هاي ناشي از بيماري رواني و جسمي طولاني يا نقص هاي فيزيكي بكار برده مي شود ." به نظر محققين، رواندرماني گروهي حمايتي در عمل، ملاقات گروهي از افراد همدرد است، در جلسات منظم كه طي آن شركت كنندگان درباره شرايط خاص و دشواري هاي كه در آن قرار دارند، مشكلات و مسايلي كه با آنها روبرو هستند و تجربه هاي شخصي خود در خصوص شيوه هاي روبرو شدن و حل اين مسايل و مشكلات با يكديگر گفتـگو و تبادل نظر مي پردازند، اطلاق مي شود. با عنايت به مسائل بالا، رواندرماني حمايتي را مي توان به عنوان شيوه اي از درمان تعريف نمود كه درمانگر آن را به كار مي گيرد تا به هنگامي كه بيمار ستقلاً نمي تواند زندگي خود را اداره نمايد، او را محافظت نمايد (اسلامي نسب، 1374).

اهداف رواندرماني حمايتي چيست؟

هدف هاي درماني به بسياري از ويژگي هاي بيمار مانند سن، تشخيص و پيش آگهي بستگي دارد. اما اهداف مشترك درمان عبارتند از:

الف) تقويت كاركرد بهينه روانشناختي و اجتماعي بيمار از طريق بازپروري و تقويت توانايي هاي او براي اداره زندگيش.

ب) تقويت هر چه بيشتر احترام به خويش و عزت نفس در بيمار.

ج) آگاه نمودن بيمار نسبت به واقعيت محدوديت ها و آن چه دست يافتني يا دست نيافتني (مثل محدوديت هاي شخصي خودش و محدوديت هاي درمان).

د) پيشگيري از بازگشت مجدد بيماري و تلاش براي جلوگيري از پسرفت يا بستري شدن دوباره بيمار.

ه) توانا ساختن بيمار تا آن ميزان از درمان حرفه اي را طلب كند كه به سازگار هر چه بهتر او بيانجامد و بدين گونه از وابستگي بي مورد او ممانعت به عمل آيد.

و) جابه جايي منبع حمايت (نه لزوماً تمامي آن) از كارشناس بهداشتي به خانواده يا دوستان به شرط آن كه خانواده و دوستان قابل دسترس باشند و بتوانند نقش حامي را ايفا نمايند (بلوخ^[8]، ترجمه صاحبي، 1377).

موارد كاربرد

رواندرمان حمايتي در خصوص آن گروه از بيماران رواني به كار مي رود كه هم به لحاظ عاطفي و هم به لحاظ روابط انساني دچار مشكل جدي هستند و اميد نمي رود كه بهبودي اساسي يابند. اين گروه صرفاً به دليل ناتواني هاي خود بدون دريافت كمك بيروني قادر نيستند به راحتي زندگي را ادامه دهند. تحمل استرس هاي زندگي را ندارند و گاهي حتي براي چيزهاي بسيار ساده و پيش پا افتاده توقع كمك دارند. دوستان و بستگاني كه بتوانند منبع حمايت باشند يا در دسترس نيستند و يا نمي توانند از عهده نيازهاي فراوان بيمار برآيند. وخامت اوضاع آن ها و آسيب پذيري شخصيتشان، اشكال ديگر رواندرماني را كه عنصر اصلي درمان در آن ها بصيرت دادن به بيمار است، غير ممكن مي كند. از منظر تشخيص سنتي، اين بيماران روان پريش هاي مزمن، افسردگي هاي بازگشت كننده و مزمن، بويژه آن هايي كه اضطراب فراگير و يا ويژگي هاي خود بيمارانگاري دارند و نمونه هاي اختلالات شخصيتي شديد را شامل مي شوند. گروه آخر شامل افرادي چون پارانوييدها، هيستريك ها، منفعل وابسته بي كفايت و يا آن هايي كه واجد خصوصيات اسكيزوييدي هستند، اما عموماً عملكردشان در روابط اجتماعي نابسامان بوده، در رويارويي با مسائل مختلف زندگي ناتوان هستند. برخي افراد با ضريب هوشي پايين يا با مشكلات دائمي ديگر مانند بيماري مزمن جسمي يا ناتواني در برخورد عقلاني با مسائل روزمره زندگي ممكن است نيازمند درمان حمايتي باشند (بلوخ، ترجمه صاحبي، 1377).

رابطه درمانگر- بيمار

[1]- Prochska

[2]- John Norkras

[3]- Hippocrates

[4]- Antoine Msmr

[5]- Freud

[6]- Pavlow

[7]- Skinner

[8]- Bloch

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود