مباني نظري و پيشينه پژوهش سواد رسانه اي (فصل دوم)

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود

مباني نظري و پيشينه پژوهش سواد رسانه اي (فصل دوم)

در 58 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت docx

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه با موضوع سواد رسانه اي 

سواد:

 با ورود به قرن بيست و يكم و ظهور جامعه دانايي محور، مفهوم سواد تغيير پيدا كرده است. سواد، ديگر‌‌‌ همان معني سنتي توانايي خواندن و نوشتن را ندارد، بلكه مفهوم سواد در معناي جديد خود شامل سواد ديجيتالي، سواد اطلاعاتي و سواد رسانه‌اي است. با توجه به اينكه در عصر حاضر، شكل و سطح سواد تغيير كرده است؛ همه افراد جامعه نياز به سوادآموزي در معناي جديد آن دارند. در عصر كنوني كسي كه خواندن و نوشتن مي‌‏داند و حتي تحصيلات دانشگاهي دارد، ولي به عنوان مثال نحوه استفاده از اينترنت و جستجو در آن را نمي‌داند، يا توان درك پيام‌هاي رسانه‌اي را ندارد، باسواد تلقي نمي‌شود.

 2-1-2 انواع سواد:

2-1-2-1سواد ديجيتالي^[1] :

مردم، هنوز نحوه استفاده صحيح از كامپيو‌تر و تجهيزات كامپيوتري را نمي‌‏دانند و در نتيجه كامپيو‌تر در بسياري از خانه‌ها تبديل به وسيله تزئيني يا وسيله بازي شده است.  در جامعه مبتني بر دانايي، اكثر مشاغل، به سواد، دانش و مهارت‌هاي جديد از جمله توانايي كار با كامپيو‌تر و اينترنت نياز دارند. بنابراين مردم به ويژه، دانش آموزان، دانشجويان، اساتيد و شاغلان بايد مهارت استفاده از اينترنت و جستجوي اطلاعات در آن و مهارت بهره‌گيري از نرم افزارهاي عمومي و تخصصي را داشته باشند.

 كامپيوتر‌ها نحوه آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها را تغيير داده است، در مدارس و دانشگاه‌ها دانش آموزان يا دانشجويان مي‌آموزند تا انبوهي از اطلاعاتي را كه از اينترنت مي‌گيرند پردازش كنند و از اين اطلاعات در جهت يادگيري بيشتر استفاده كنند. آن‌ها مي‌توانند به منابع و اطلاعات علمي در سراسر جهان دسترسي پيدا كنند. اگر دانش آموزان يا دانشجويان سواد ديجيتال نداشته باشند، نمي‌توانند همگام با اين تحولات پيش روند.  كارمندان و شاغلان با بهره‌مندي از سواد ديجيتال و استفاده صحيح از امكانات و تجهيزات فناوري اطلاعات، مي‌توانند با بهره وري، سرعت و دقت بيشتري كار خود را انجام دهند.

سواد ديجيتالي شامل مهارت‌هاي زير خواهد بود:

مهارت كار با سيستم عامل‌ها و راهبري عمومي كامپيو‌تر

مهارت استفاده از امكانات اطلاعاتي اينترنت نظير جستجو و يابش اطلاعات در اينترنت و پايگاه‌ها و منابع علمي و اطلاعاتي و دانشنامه‌هاي اينترنتي.

مهارت استفاده از امكانات ارتباطي اينترنت نظير پست الكترونيك، شبكه‌هاي اجتماعي، تالارهاي گفتگو، گروه‌هاي خبري، سيستم‌هاي پيام رساني فوري و كنفرانس‌هاي اينترنتي.

مهارت استفاده از امكانات همكاري اينترنت نظير سيستم‌هاي دوركاري الكترونيكي، آموزش الكترونيكي، پرداخت اينترنتي، بانكداري اينترنتي، دولت الكترونيكي و خدمات الكترونيكي.

مهارت كار با نرم افزارهاي عمومي نظير نرم افزارهاي چندرسانه‌اي، آموزشي، واژه‌پرداز، صفحه گسترده، پايگاه داده، طراحي و گرافيك و …

مهارت استفاده از نرم افزارهاي تخصصي مربوط به رشته تخصصي هر فرد نظير نرم‌افزارهاي آماري، برنامه‌نويسي، مهندسي، محاسباتي، اقتصادي، حسابداري، مديريتي و …

مهارت استفاده از امكانات و تجهيزات سخت افزاري نظير كامپيو‌تر خانگي، لپ تاپ، تبلت، تلفن همراه هوشمند، پرينتر، اسكنر و …

2-1-2-2سواد اطلاعاتي^[2]:

افراد در عصر اطلاعات و جامعه مبتني بر دانش، به منظور دسترسي به منابع اطلاعاتي و استفاده از آن، بايد سواد اطلاعاتي داشته باشند. سواد اطلاعاتي مجموعه مهارت‌ها و توانمندي‌هايي است كه فرد را قادر مي‌سازد، نياز اطلاعاتي خود را تشخيص دهد، منابع و پايگاه‌هاي اطلاعاتي لازم را شناسايي كند، به تدوين روش جستجو در اين منابع و پايگاه‌هاي اطلاعاتي بپردازد و پس از انجام جستجو، اطلاعات به دست آمده را ارزيابي كرده و به منظور توليد اطلاعات جديد، پيوند لازم بين اطلاعات جديد را با دانش قبلي خود برقرار سازد.

[1] Digital Literacy

[2] Information Literacy

...

2-1-3 سواد رسانه اي:

بر اساس نظر جيمز پاتر^[1]، بسياري از افراد واژه سواد را با رسانه­هاي چاپي ربط مي دهند و آن را معادل توانايي خواندن قلمداد مي­كنند. برخي نيز، در رويارويي با رسانه هاي ديگري همچون فيلم و تلويزيون، اين اصطلاح را به سواد ديداري^[2] بسط مي دهند. نويسندگان ديگري نيز از اصطلاحاتي نظير سواد رايانه اي^[3] و سواد خواندن^[4] استفاده مي كنند، اما هيچ يك از اين ها معادل «سواد رسانه اي» نيستند، بلكه صرفا اجزاي سازنده آنند. «سواد رسانه اي» شامل تمام اين توانايي هاي ويژه و نيز چيزهاي ديگري است. اگر خواندن بلد نباشيم، از رسانه هاي چاپي چيزي دستگيرمان نمي شود. اگر در درك آداب ديداري و روايي مشكل داشته باشيم نمي توانيم از تلويزيون يا فيلم چيز زيادي بفهميم. اگر نتوانيم از رايانه استفاده كنيم. ازآنچه به مرور زمان در مهم ترين رسانه رخ مي دهد، بي خبر مي مانيم. در واقع، سواد رسانه اي فراتر و عمومي تر از اين توانايي هاي ويژه است. بدين ترتيب، سواد رسانه اي چنين تعريف مي شود:

سواد رسانه اي مجموعه اي از چشم اندازها^[5] يا جنبه هاي فكري است كه ما براي قرار گرفتن در معرض رسانه، فعالانه^[6] از آن­ها بهره برداري مي كنيم تا معناي پيام هايي را كه با آن­ها روبه رو مي شويم، تفسير كنيم. ما چشم اندازهاي خود را با استفاده از ساختارهاي دانش خود مي سازيم و براي ساختن ساختارهاي دانش، به ابزار و مواد اوليه نياز داريم. اين ابزار، مهارت هاي ما و ماده اوليه، اطلاعات به دست آمده از رسانه ها و دنياي واقعي است. استفاده فعالانه از رسانه ها بدان معني است كه ما از پيام ها آگاهيم و به طور خودآگاهانه با آن ها تعامل داريم. به طور سنتي، سواد رسانه اي به توانايي تحليل و ارزيابي محصولات رسانه اي و به طور گسترده تر به ايجاد ارتباط موثر و از طريق نگارش خوب اطلاق مي شود. طي نيم قرن گذشته، سواد رسانه اي شامل توانايي تحليل شايسته و به كارگيري ماهرانه روزنامه نگاري چاپي، محصولات سينمايي، برنامه هاي راديويي و تلويزيوني و حتي اطلاعات و مبادلات رايانه اي (از جمله تعاملات زمان واقعي از طريق شبكه جهاني اينترنت) شده است.(بروان،1998: 44)

بر اين اساس، برخي كارشناسان حوزه ارتباطات سواد رسانه اي را "توانايي دستيابي، تجزيه و تحليل، نقد، ارزيابي و ايجاد پيام هاي رسانه اي به گونه هاي مختلف" تعريف مي كنند. كارشناسان ارتباطات معتقدند، فرد با مهارت سوادرسانه اي قادر است به طور منتقدانه، درباره آنچه در كتاب، روزنامه، مجله، تلويزيون، راديو، فيلم، موسيقي، تبليغات، بازي هاي ويديويي، اينترنت و... مي بيند، مي خواند و مي شنود، فكر كند. گروهي از دانشمندان سواد رسانه اي را "تقويت تجارب رسانه اي" تعبير مي كنند.(همان منبع)

[1]Jams potter                   

[2] f Visual Literacy

[3] Computer Literacy

[4] Reading Literacy

[5] Perspective

[6] Actively

...

قسمتهايي از منابع فارسي :

1.  ابيلي ، خداداد ( 1374 ) ؛ « آموزش تفكر انتقادي » ، (ترجمه) ، تهران : سمت.

2.  ازكيا، م. و دربان، آ. ع. (1382). روش‌هاي كاربردي تحقيق. تهران: كيهان.

3.  ازكيا، مصطفي (1374). جامعه‌شناسي توسعه و توسعه نيافتگي روستائيان ايران، انتشارات اطلاعات، تهران.

4.  ايزدي، رضا،(1380)، فناوري هاي نوين و آموزش مولد، نشر ديدار.

5.  اتكينسون، ديويد و مارك رابوي(1384)، راديو- تلويزيون خدمت عمومي (چالش قرن بيست و يكم)، ترجمه مرتضي ثاقب فر، تهران: انتشارات سروش.

6.  احديان، محمد و داود محمدي، 1377، مباحث تخصصي در تكنولوژي آموزشي، تهران: انتشارات ققنوس.

7.  احديان، محمد و آقازاده، محرم. راهنماي روش‌هاي نوين تدريس براي آموزش و كارآموزي. چاپ چهارم، تهران: نشر آييژ، 1382.

8.  ارجمندي، غلامرضا،1385. مهارت هاي سواد رسانه اي. در كتاب مهارت هاي زندگي(1) ويراستار دكتر بهمن زندي، 90-65.تهران: انتشارات دانشگاه پيام نور.

9.  الوين تافلر، موج سوم، ترجمه شهيندوخت خوارزمي، 1373  

...

قسمتهايي از منابع انگليسي:

Accenture, (2001). Creating a Development Dynamic, Final Report of the Digital Opportunity Initiative. Markle Foundation. United Nations Development Program.

Angell, Helena Mary (2005). What music videos teach at-risk adolescent girls: making a case for media literacy curriculum. A doctoral dissertation of Philosophy. University of Florida.

Birden H, page S., "Teaching by videoconference: a commentary on best practice for rural education in health professions", Rural and Remote Health 5 (online), 2005: 236.

Bray, M. (2002). Education in developing Asia. Asian development Bank. Comparative education research center. The University of Hong Kong.

Chapman, R. and Slaymaker, T. (2002) ICTs and Rural Development: Review of the literature, current interventions and opportunities for Action. Available online: www.odi.org.UK/publications/workingpapers/wp192.pdf

Christ, W. & Potter, W.J. (1998). Media literacy, media education and the academy. Journal of Communication, 48 (1), 5-13.

Colorado Nonprofit Development Center. 2001. First Chance Project. http://www.ruralwomyn.net/firstchance.html

Cortés, C. (2001). Knowledge construction and popular culture: The media as multicultural educator. In J. Banks & C. McGee Banks (Eds.), Handbook of research on multicultural education (pp. 169-183). San Francisco: Jossey-Bass.

Dunn, June. Forkner, PhD, 2003, "Internet-based patient self-care: the Internet generation of health care delivery", JMIR, Vol. 5. Retrieved 19 Aug 2007 from: http://www.jmir.org/2003/2/e8

پس از پرداخت، لينك دانلود فايل براي شما نشان داده مي شود

پرداخت و دانلود